Tekst: Ron Gregoor
Foto: Wim Kooijman, Duofoto

Hoe bevalt deze stoel?
Prima. Zowel letterlijk als figuurlijk. Ik zit nu een jaar in Terneuzen en ik heb het prima naar mijn zin. Ik heb altijd al de ambitie gehad om een grote locatie van Dow te leiden. Twintig jaar geleden heb ik dat al eens gezegd. Ik heb al eens eerder een 'site' van Dow mogen leiden, in Engeland. Dat was niet zo'n grote, ik kende daar iedereen die er werkte. Dat is in Terneuzen helaas niet zo. Er werken hier meer dan 2000 mensen.

Op welke stoelen heeft u hiervoor gezeten?
Ik heb in Duitsland gestudeerd, procestechniek en MBA. Ik ben in Duitsland geboren, in Bremen. Ik heb bijna twee jaar in het leger gezeten. En eigenlijk altijd bij Dow gewerkt. In vijf verschillende landen. Dow was mijn eerste baas. Dow is een uitstekende werkgever, ik zou nergens anders willen werken.

Hoe bent u bij Dow terechtgekomen?
Toen ik besloot te gaan werken na mijn studie solliciteerde ik bij Dow en bij Hoechst. Dow was toen nog lang niet zo'n groot bedrijf als nu. Hoechst daarentegen was in die tijd marktleider. Ik heb toen toch gekozen voor Dow. Mensen van Hoechst zeiden tegen me: hoe kan je dat nu doen, wij zijn toch veel groter. Ik heb nooit spijt gehad van mijn keuze. Hoechst bestaat inmiddels niet meer en Dow is nu een absolute marktleider. Ik werk bij een bedrijf waar ik tal van mogelijkheden heb om me te ontwikkelen.

Hoe is het voor een Duitser om in Nederland te werken?
Dit is al mijn tweede periode in Nederland. Van 2000 tot 2002 werkte ik hier ook al. Ik ben meteen Nederlands gaan leren. Ik vind dat je als leidinggevende bij een bedrijf zoveel mogelijk de taal van het land moet spreken. Ik hecht veel waarde aan communiceren met mensen. Ik ben erg geïnteresseerd in onze mensen. Waar ik de kans krijg, praat ik met medewerkers. Het liefst zou ik ze allemaal kennen, ze allemaal aanspreken, vragen wat ze vinden van hun werk, van het bedrijf. Alleen, dat kan natuurlijk niet in een bedrijf waar zoveel mensen werken.

Terneuzen is geen eindstation voor U?
Bij een bedrijf als Dow doe je vele plaatsen aan. Sitemanagers zitten hier hooguit vijf jaar, dus ik verwacht over een paar jaar weer een andere rol te hebben. Maar daar wil ik niet op vooruitlopen, want ik heb het hier naar mijn zin en er is nog veel te doen. Ik woon ook graag in de regio. Nu is dat België, mijn kinderen zitten daar op een internationale school. Uiteindelijk gaan we misschien wel terug naar Duitsland. Mijn vrouw hoopt dat in ieder geval. Bij mijn kinderen speelt dat niet zo. Zij wonen al zolang in het buitenland. En ikzelf? Ik zie ik me wel in Duitsland eindigen, in een stadje in het noorden, in de buurt van Bremen bijvoorbeeld.

Wat betekent het bedrijf voor U?
Veel. Ik werk er al 20 jaar en heb bij Dow veel mogen doen.

Wat betekent U voor het bedrijf?
Dow heeft hier in Zeeuws Vlaanderen al veertig jaar lang een successtory geschreven. Ik hoop daar mijn hoofdstuk aan toe te voegen. Aan duurzaamheid en continuïteit bijvoorbeeld, door ervoor te zorgen dat Dow nog minstens veertig jaar kan groeien. We hebben vorig jaar een nieuw, modern laboratorium in gebruik genomen. Ik was nauw betrokken bij de bouw van een nieuw fornuis voor de ethyleenkraker. Daarmee is de productie, maar ook de energie- efficiëntie verder verhoogd. Dat is voor ons erg belangrijk. Ik heb hier nog wel een aantal belangrijke dossiers liggen, die betrekking hebben op onder meer energie en het industrieklimaat. Zo proberen we van de provincie duidelijkheid te krijgen over onze groeimogelijkheden in relatie tot natuurontwikkeling in onze regio.

Waarover piekert U?
Ik ben eigenlijk niet zo'n piekeraar. Ik woon in België, doe er een uur over om hier te komen. Dan heb je ruimschoots de tijd om dingen te overdenken. Ik ben zo iemand die als hij de deur hier sluit en thuis komt, er alleen maar is voor zijn gezin. Tenzij er hier natuurlijk calamiteiten zijn, kan ik de zaak redelijk goed van me af zetten. Maar dat wil niet zeggen dat ik me geen zorgen maak. Binnen een paar jaar moet hier eenderde van de mensen vervangen worden. Die gaan met pensioen en de opvolgers kunnen we niet allemaal in Nederland vinden. Dat heeft te maken met het feit dat er in Nederland en België momenteel niet zo heel veel jongeren een technische studie doen. Van de academisch geschoolde mensen die hier dan komen, is 40 procent afkomstig uit het buitenland. Pakistan, India, Oekraïne, Latijns Amerika, we krijgen straks hier steeds meer nationaliteiten. Daar zullen ook steeds meer vrouwen bij zijn. Om al die mensen uit al die landen zich hier thuis te laten voelen, dat vind ik mijn taak. Maar dat is niet gemakkelijk. Ik maak me daar wel eens druk over.

Komt er nog een tijd dat Dow volop kan beschikken over Nederlandse afgestudeerde scheikundigen en technici?
Daar ben ik van overtuigd. Er is een tijd geweest waarin techniek en chemie niet zo in de belangstelling stonden. Het was niet populair. Ik weet bijna zeker dat het tij keert, dat er weer meer jongelui techniek en chemie gaat studeren. Als ze zien dat er goede banen zijn, dat er toekomst zit in de chemie, dan komt de jeugd vanzelf naar de technische opleidingen.

Wanneer bent u het meest in uw element?
Als ik met medewerkers contact heb, met hen kan praten over wat het bedrijf voor hen betekent en wat zij voor het bedrijf kunnen betekenen.

Als u niet bij Dow werkte, dan..?
Was ik misschien wel hoogleraar geweest. Chemie, scheikunde dus. Ik vind het prachtig om mijn kennis op jonge mensen over te dragen.

Waar komt u uw stoel voor uit?
Fietsen doe ik erg graag. Ik heb in vijf verschillende landen gewerkt en in ieder land had ik wel een andere hobby. Hier is dat fietsen. Ik ben grote delen van België en Nederland rondgetrokken op de fiets. Ik doe dat samen met mijn vrouw en drie kinderen. En ik ben een familieman. Zodra hier de deur dicht gaat, ben ik er voor mijn gezin.

Wat is uw ambitie?
Bijdragen aan de groei van Dow hier, maar ook elders. Dow is nu sterk in andere regio's aan het groeien. Vooral in het Midden- en Verre Oosten liggen er veel uitdagingen. Ik zou daar best eens naartoe kunnen. Aan de andere kant: ik ben al tien jaar van huis, heb drie kinderen. Wat ik al eerder zei, mijn vrouw wil ooit nog wel terug naar Duitsland.