"De Zeeuwse economie is getransformeerd van een landbouw- naar een industriële economie. De basis voor het economische
succes van Zeeland is gelegd in de jaren 60 en 70 met de komst van grote bedrijven in het Sloegebied en DOW Chemical in Terneuzen. Deze multinational
wilde niet zomaar een vestiging concentreren in Zeeland of Nederland. DOW ging hier een vestiging concentreren voor geheel Europa omdat Zeeland heel
goed gepositioneerd is. DOW-mensen die in de jaren 70 zijn begonnen, treden nu uit. Inmiddels is de Zeeuwse arbeidsmarkt niet meer in staat om tegemoet
te komen aan de vraag. Daarom moet hoger personeel gerekruteerd worden van buitenaf. Met name uit de Rijn-Schelde-Delta zoals Rotterdam en Antwerpen",
aldus Van Gelder. De vraag is echter hoe? Waarom zouden mensen uit de grote stad gaan wonen en werken in het 'stoffige en oubollige' Zeeland. Een
provincie van water, kerk en klederdracht. Dat is althans het beeld dat van buitenaf vaak geschetst wordt. Zeeland kampt met andere woorden met een
imagoprobleem. Er is overigens niets mis met traditionele Zeeuwse waarden, maar de provincie heeft zoveel meer. Onder impuls van de breed gedragen
imagocampagne 'Welkom in Zeeland' is de uitstraling van de provincie positiever geworden, maar er is nog een groot onontgonnen gebied. Te meer daar
de vergrijzing steeds heviger aan de deur rammelt.
Beeldvorming
"De Zeeuwse arbeidsmarkt is te klein. Dus moeten er mensen van buitenaf komen. Plotseling worden we geconfronteerd met de
beeldvorming. Zeeland als periferie van Nederland, een geïsoleerd eilandengebied. Wat je op jonge leeftijd leert blijft meestal het best in het
geheugen. Kinderliedjes die je op 5-jarige leeftijd leerde, onthoud je je hele leven. Als kind op de lagere school kreeg je een bepaalde beeldvorming
over Zeeland. En geografische beeldvorming is één van de meest hechte dingen waar mensen mee rondlopen. Psychologisch heel goed verklaarbaar.
Zeeland is echter helemaal niet geïsoleerd en met haar achterland juist heel gunstig gelegen. Ook is Zeeland niet stoffig. Het is een schande dat
onze provincie nog steeds wordt geassocieerd met een tweedehands margarine product. Er liggen meer Zeeuwse meisjes topless op het strand dan dat er in
klederdracht lopen", aldus de uit Amsterdam afkomstige commissaris. Zijn vader had in de Jordaan een metaalgieterij. Wim volgde in Neerlands hoofdstad
de HBS-B opleiding en studeerde algemene economie aan de Vrije Universiteit (VU) waar hij in 1969 afstudeerde. Zijn afstudeerscriptie ging over het
naoorlogse regionaal economisch beleid met daarin veel aandacht voor Zeeland. Van Gelder was jarenlang werkzaam als vervoerseconoom voor de scheepvaart.
Eind jaren 70 was hij in Bangkok gestationeerd omdat hij in opdracht van de Verenigde Naties een studie maakte over het
scheepvaartverkeer in Zuid-Oost Azië. Hij bracht werkbezoeken aan landen als Indonesië, de Filippijnen, Thailand, Maleisië en Singapore.
Zijn politieke carrière startte in 1968 met het voorzitterschap van de ARP-Amsterdam. Vervolgens maakte Van Gelder als CDA-er carrière en
was hij van 1974 tot 1992 achtereenvolgens statenlid en gedeputeerde in Noord-Holland. In 1992 werd hij benoemd tot Commissaris van de Koningin in Zeeland.
"Ik werd gefeliciteerd, maar ook werd gezegd: 'jammer, dat het Zeeland is'. Inmiddels heb ik hier 12 jaar naar tevredenheid gefunctioneerd. Eén
van mijn kwaliteiten is nieuwsgierigheid. Ik heb vele bedrijfsbezoeken afgelegd en ben onder de indruk geraakt van de creativiteit. Hoe kansen hier benut
worden. Mede interessant gezien mijn regionale economische achtergrond. Ik heb mijn draai hier wel gevonden. Ook qua vrijetijdsbesteding."
Culinair
De inmiddels 62-jarige Wim van Gelder legt uit dat Zeeland een aangename provincie is om in te wonen, te werken en te recreëren. Zeeland heeft volgens
de commissaris bijvoorbeeld veel te bieden op culinair, cultureel en onderwijsgebied. "Het gemiddelde restaurant in Zeeland is beter dan dat in de randstad.
De culinaire beeldvorming over Zeeland is heel goed. De moderne mens is culinair ingesteld. Je ziet ook een enorme uitbreiding van de horeca in de randstad.
Als tweeverdieners gaat men veel vaker uit eten." De afgelopen weken spoelde de vierde golf van de campagne 'Welkom in Zeeland' over Nederland, middels
landelijke promotie in de media. "De imagocampagne richt zich met name op instroom vanuit de leeftijdsgroep van 25 tot 45 jaar. Het gaat erom dat de kwaliteiten
van Zeeland hen zal aanspreken. Zoals veiligheid, milieu, ruimte en vrije tijdsbesteding. De provinciale rol voor de economie is condities creëren voor de
lange termijnontwikkeling. Zorgen dat er goede vestigingsfactoren zijn. Het economisch beleid van de provincie moet vertaald worden in ruimtelijk-, milieu- en
cultuurbeleid. Aangegeven moet worden waarom het interessant is om hier te werken of een bedrijf te runnen. In Zeeland is er niet alleen letterlijk ruimte, maar
ook milieuruimte. En de captains of industry kunnen in hun vrije tijd gaan zeilen op de Oosterschelde." Met de campagne richt het provinciebestuur zich niet op
toeristen, maar op nieuwe inwoners die langdurig een bijdrage kunnen leveren aan de vitaliteit van de provincie. Jonge gezinnen en individuen, middelbaar en hoger
opgeleid. Met name mensen die dicht bij de provincie wonen en/of werken. Waarschijnlijk zullen zij de stap naar Zeeland het snelst maken. "Natuurlijk is het
toerisme voor Zeeland met 17 miljoen overnachtingen per jaar erg belangrijk. Een aantal waar men ook internationaal jaloers op kan zijn. De campagne richt zich
echter op een andere doelgroep dan vakantiegangers."
Zeeuwse lobby
Van Gelder constateert dat de bereidheid om samen te werken tussen provincie en gemeentes is toegenomen. Een Zeeuwse lobby is goed, zeker richting het Haagse.
"Maar ook de bereidheid om samen te werken tussen gemeentes onderling is toegenomen. Vóór de gemeentelijke herindeling vocht men elkaar de tent uit, terwijl nu de
onderlinge verstandhouding goed is. Dat ervaar ik als een verademing. Ook vanuit de provincie is er veel bereidheid om dingen samen te doen. We willen als provincie
zoveel mogelijk op eigen kracht doen, maar dat kan niet altijd omdat er gelden uit Den Haag moeten komen zoals met de Westerscheldetunnel. Met name drie ministeries
zijn voor ons interessant: Verkeer & Waterstaat, Landbouw & Visserij en Vrom. De bottleneck bij Sluiskil moet worden opgelost. Daar zijn provincie en gemeentes het
over eens. De realisering van een tunnel bij Sluiskil kan alleen door tussenkomst van het Rijk. Van tijd tot tijd is spanning tussen economische wensen en ecologische
condities. Zie de WCT." Het provinciebestuur is zoals bekend door de Raad van State teruggefloten inzake de plannen omtrent de Westerschelde Container Terminal (WCT).
De economische noodzaak van de terminal is al menigmaal uiteengezet. Niet alleen ten provinciehuize, maar bijvoorbeeld ook tijdens drukbezochte evenementen als de
kerstlunch van het Ondernemers Contact Goes (OCG) en de nieuwjaarsbijeenkomst van de Kamer van Koophandel. Gedeputeerde De Kok van economische zaken zei bij het OCG
dat 'de WCT uitzicht biedt op 2.500 nieuwe arbeidsplaatsen' en dat 'de WCT essentieel is voor de continuïteit en ontwikkeling van de Zeeuwse havens'.
Terwijl zeilen kennelijk een bezigheid is voor een 'captain of industry', is zweefvliegen en motorvliegen een grote hobby van ervaren piloot Wim van Gelder. "Als een
nieuwe burgemeester geïnstalleerd wordt geef ik die een rondleiding vanuit de lucht. Zo vaak komt zo'n installatie niet meer voor in Zeeland. Dat is te behappen."